T1By Robledales acidófilos de montaña

Nueva búsqueda

Descripción

Bosques caducifolios acidófilos montanos, por lo general en áreas expuestas a un cierto riesgo de padecer una moderada sequía estival por alguna combinación de terreno abrupto, suelo rocoso, orientación sur o veranos secos y soleados (como sucede en la parte más occidental de la cordillera cantábrica, donde estos bosques, sobre todo bajo la forma de comunidades arborescentes dominadas por Quercus orocantabrica, alcanzan el límite forestal).

Protección

Este hábitat no está amparado por la Directiva Hábitat de la Unión Europea.

Composición florística

Especies frecuentes

Quercus petraea 83%, Teucrium scorodonia 71%, Vaccinium myrtillus 69%, Pteridium aquilinum 65%, Stellaria holostea 65%, Erica arborea 61%, Avenella flexuosa 59%, Sorbus aucuparia 59%, Ilex aquifolium 59%, Lonicera periclymenum 49%, Melampyrum pratense 48%, Corylus avellana 48%, Anemone nemorosa 44%, Luzula sylvatica 39%, Holcus mollis 38%, Viola riviniana aggr. 38%, Fagus sylvatica 33%, Dryopteris filix-mas 32%, Crepis lampsanoides 30%, Polypodium vulgare 30%, Betula celtiberica 30%, Asphodelus albus 28%, Anthoxanthum odoratum 26%, Saxifraga spathularis 26%, Hedera helix aggr. 26%, Physospermum cornubiense 25%, Genista florida 25%, Dryopteris dilatata 22%, Euphorbia amygdaloides 22%, Crataegus monogyna 21%, Euphorbia dulcis 20%, Oxalis acetosella 20%, Solidago virgaurea 20%, Lathyrus linifolius 20%, Poa nemoralis 19%, Linaria triornithophora 19%, Sorbus aria 18%, Cytisus scoparius 17%, Melica uniflora 17%, Hypericum pulchrum 16%, Arenaria montana 16%, Galium saxatile 16%, Digitalis purpurea 15%, Polygonatum verticillatum 15%, Euphorbia hyberna 14%, Acer pseudoplatanus 14%, Daboecia cantabrica 14%, Omphalodes nitida 13%, Melittis melissophyllum 13%, Hieracium murorum aggr. 13%, Polystichum setiferum 13%, Frangula alnus 13%, Blechnum spicant 13%, Rubus ulmifolius 12%, Ranunculus tuberosus aggr. 12%, Fragaria vesca 12%, Geranium robertianum 11%, Castanea sativa 11%, Conopodium majus aggr. 10%, Quercus pyrenaica 10%, Valeriana montana aggr. 10%, Agrostis capillaris 10%, Brachypodium pinnatum 10%, Mercurialis perennis 10%, Aquilegia vulgaris aggr. 10%, Primula veris 9%, Ceratocapnos claviculata 9%, Quercus robur 9%, Festuca rubra 9%, Galium rotundifolium 9%, Helictochloa marginata 9%, Stachys officinalis 9%, Daphne laureola 8%, Ulex minor aggr. 8%, Asplenium adiantum-nigrum aggr. 8%, Pulmonaria longifolia 8%, Rubus lainzii 8%, Helleborus viridis 8%, Lathyrus niger 8%, Lilium martagon 8%, Erica vagans 8%, Prunus spinosa 8%, Prunella grandiflora 8%, Brachypodium sylvaticum 8%, Glandora diffusa 8%, Polygonatum odoratum 8%, Fraxinus excelsior 7%, Hepatica nobilis 7%, Helictotrichon thorei 7%, Sanicula europaea 7%, Dactylis glomerata 7%, Veronica officinalis 7%, Rosa arvensis 7%, Potentilla erecta 7%, Primula acaulis 7%, Luzula lactea 7%, Cruciata glabra 7%, Clinopodium vulgare 6%, Agrostis curtisii 6%, Dioscorea communis 6%, Calluna vulgaris 6%, Veronica chamaedrys 6%, Doronicum carpetanum 6%, Laserpitium latifolium 6%, Rumex acetosa 6%, Dryopteris affinis 6%, Vicia sepium 6%, Ruscus aculeatus 6%, Acer campestre 5%, Thelypteris limbosperma 5%, Potentilla sterilis 5%, Hieracium prenanthoides aggr. 5%, Gentiana lutea 5%, Galium odoratum 5%, Rumex acetosella 5%, Rosa canina aggr. 5%, Hyacinthoides non-scripta 5%

Fitosociología

  • Avenello ibericae-Quercetum orocantabricae
  • Linario triornithophorae-Quercetum petraeae
  • Luzulo henriquesii-Quercetum petraeae
  • Pulmonario longifoliae-Quercetum petraeae

Relación con otros tipos de hábitat

Análogo montano de T1Bx, estos bosques sustituyen a T182 allí donde el clima o la topografía incrementan el riesgo de que las hayas se vean incapaces de sostener sus elevadas tasas de transpiración. Si ese riesgo de sequía se agudiza más aún, es T19A la formación que pasa a prevalecer. Equivalen a la unidad EUNIS T1B623 (“Oro-Cantabrian acidophilous oak forests"), demasiado analítica ya que obligaría a reunir estos bosques, a nivel IV, con los ecológica y florísticamente muy distintos T1Bx, siendo así que guardan más semejanza con T1B3 (“Atlantic Quercus petraea forests"), unidad en todo caso inutilizable al restringirla su definición a las islas británicas. Para resolver estos dilemas, y también por dar mejor cabida a su singularidad florística y ecológica, se crea una nueva unidad regional a nivel IV. Ya a nivel V deberían distinguirse las variantes umbrófila y heliófila dominadas por Quercus petraea, así como la orófila en la que predomina Quercus orocantabrica.

Distribución regional

Se ha sugerido que una mayor presión humana sobre los robles, como consecuencia de su más valiosa madera, ha causado o al menos facilitado la expansión de T182 en detrimento de estos robledales.

Ocurrencias conocidas y área potencial de ocupación del tipo de hábitat en la región de estudio.